Bakit hindi kinikilala ng INC ang mga santo. Sinusuri natin ang artikulo para sa soundness (konsistensya at lohikal na batayan ng mga argumento) at veracity (katotohanan ng mga pahayag batay sa ebidensya, lalo na sa konteksto ng Biblia).

Ang artikulong isinulat ng isang essayist mula sa Iglesia ni Cristo (INC) ay tumutugon sa tanong kung bakit hindi kinikilala ng INC ang mga santo. Sinusuri natin ang artikulo para sa soundness (konsistensya at lohikal na batayan ng mga argumento) at veracity (katotohanan ng mga pahayag batay sa ebidensya, lalo na sa konteksto ng Biblia). Ang pagsusuri ay isasagawa at kasabay ng pagtutol sa mga posibleng kamalian o kontrobersyal na punto, ayon sa hiniling.

Pagsusuri ng mga Pahayag

1. Kahulugan ng “Santo”

• Pahayag: Ayon sa artikulo, ang “santo” ay tumutukoy sa mga taong banal at mabuti, batay sa Wikipedia at sa salitang Latin na sanctus (banal) at Griyegong hagios (banal). Sa Bagong Tipan, ginamit ang hagios upang ilarawan ang mga tagasunod ni Hesus.

• Pagsusuri: Ang pahayag ay tumpak sa konteksto ng etimolohiya at biblikal na paggamit. Ang salitang hagios ay talagang ginamit sa Bagong Tipan (hal., Efeso 1:1, “sa mga banal na nasa Efeso”) upang tukuyin ang mga hinirang o mga sumusunod kay Cristo. Ang kahulugan mula sa Wikipedia ay naaayon sa pangkalahatang pag-unawa sa termino sa Kristiyanismo, bagaman ito ay isang sekular na sanggunian kaysa sa biblikal na awtoridad. Ang pahayag ay sound dahil nagbibigay ito ng tamang konteksto ng salitang “santo” sa Kristiyanismo.

• Posibleng Isyu: Ang artikulo ay hindi nagbibigay ng mas malalim na paliwanag kung paano naiiba ang paggamit ng “santo” sa INC kumpara sa ibang denominasyon, tulad ng Katolisismo, kung saan ang mga santo ay mga hinirang na indibidwal na kinilala ng simbahan dahil sa kanilang kabanalan. Ang pagtukoy sa Wikipedia ay nagbibigay ng pangkalahatang-ideya ngunit hindi tumutugon sa denominasyunal na pagkakaiba.

2. Biblikal na Kahulugan ng “Banal”

• Pahayag: Ayon sa Colosas 1:22, ang banal ay “walang dungis at walang kapintasan,” na nangangahulugang ang isang banal na tao ay hindi dapat nagkasala kahit katiting. Ang artikulo ay nagpapahiwatig na, dahil dito, walang tao (maliban kay Cristo) ang maituturing na banal.

• Pagsusuri: Ang Colosas 1:22 ay nagsasabi, “…upang kayo’y iharap na mga banal at walang dungis at walang kapintasan sa harapan niya.” Ang talatang ito ay tumutukoy sa mga hinirang na ginawang banal sa pamamagitan ng kamatayan ni Cristo, hindi dahil sa kanilang sariling perpeksyon. Ang interpretasyon ng artikulo na ang “banal” ay nangangailangan ng ganap na kawalan ng kasalanan ay bahagyang tumpak ngunit nagpapalabis. Sa konteksto ng Bagong Tipan, ang kabanalan ng mga Kristiyano ay resulta ng biyaya ng Diyos at pagpapatawad sa kasalanan, hindi ng sariling kalinisang moral (hal., 1 Corinto 1:2, “sa mga hinirang…na tinawag upang maging banal”). Kaya, habang ang Colosas 1:22 ay sumusuporta sa ideya ng kabanalan bilang layunin, ang konklusyon ng artikulo na walang tao ang banal dahil sa kasalanan ay hindi ganap na sumasalamin sa mas malawak na teolohiyang Kristiyano. Ang pahayag ay sound sa loob ng lohika ng INC ngunit limitado ang saklaw.

• Posibleng Isyu: Hindi isinasaalang-alang ng artikulo ang biblikal na konsepto ng kabanalan bilang isang katayuan na ibinigay ng Diyos sa mga mananampalataya, kahit na sila ay nagkasala noon. Halimbawa, ang Hebreo 10:10 ay nagsasabing ang mga mananampalataya ay “pinabanal” sa pamamagitan ng sakripisyo ni Cristo, na nagmumungkahi na ang kabanalan ay maaaring maabot sa pamamagitan ng biyaya, hindi lamang sa kawalan ng kasalanan.

3. Lahat ng Tao ay Nagkasala

• Pahayag: Binabanggit ng artikulo ang Roma 3:23, “Sapagkat ang lahat ay nagkasala, at walang sinumang nakaabot sa kaluwalhatian ng Diyos,” upang suportahan ang argumento na walang tao ang banal dahil lahat ay nagkasala. Bukod dito, sinipi ang 1 Pedro 1:15-16, na nagsasabing ang Diyos lamang ang banal, at ang kabanalan ng Diyos ay hindi maabot ng tao.

• Pagsusuri: Ang Roma 3:23 ay malinaw na nagtuturo na lahat ng tao ay nagkasala, na sumusuporta sa argumento ng artikulo na walang sinuman ang natural na banal. Ang 1 Pedro 1:15-16 (“Magpakabanal kayo, sapagkat ako’y banal”) ay tumutukoy sa Diyos bilang banal at hinikayat ang mga mananampalataya na maging banal sa kanilang pamumuhay, ngunit hindi nito sinasabi na imposible para sa tao na tawaging banal. Sa halip, ito ay isang utos na magsikap tungo sa kabanalan sa pamamagitan ng pagsunod sa Diyos. Ang interpretasyon ng artikulo na ang kabanalan ng Diyos ay hindi maabot ng tao ay bahagyang tumpak, ngunit hindi nito isinasaalang-alang na ang mga mananampalataya ay maaaring ituring na banal sa pamamagitan ng biyaya at sakripisyo ni Cristo (hal., Efeso 5:27). Ang pahayag ay sound sa loob ng argumento ng INC na walang tao ang banal sa sariling pagsisikap, ngunit hindi ito ganap na sumasalamin sa mas malawak na konteksto ng kabanalan sa Biblia.

• Posibleng Isyu: Ang artikulo ay nagbibigay ng impresyon na ang kabanalan ay eksklusibo sa Diyos at hindi maaaring iugnay sa mga tao, kahit na sa pamamagitan ng biyaya. Ang Roma 3:23 ay tungkol sa pangkalahatang makasalanang kalikasan ng tao, ngunit ang susunod na talata (Roma 3:24) ay nagsasabing ang mga mananampalataya ay “pinawalang-sala nang walang bayad sa pamamagitan ng kanyang biyaya,” na nagpapahiwatig na ang kabanalan ay maaaring maabot sa pamamagitan ng Diyos.

4. Si Cristo Lamang ang Banal

• Pahayag: Ayon sa 2 Corinto 5:21, si Cristo lamang ang hindi nagkasala, at siya ang tanging banal na tao. Bukod dito, ayon sa Juan 10:36, si Cristo ay banal dahil siya ay “pinabanal ng Ama.”

• Pagsusuri: Ang 2 Corinto 5:21 ay nagsasabi, “Hindi nagkasala si Cristo, ngunit alang-alang sa atin, siya’y itinuring na makasalanan upang sa pakikipag-isa natin sa kanya ay maging matuwid tayo sa harap ng Diyos,” na malinaw na sumusuporta sa pahayag na si Cristo ay walang kasalanan. Ang Juan 10:36 (“pinabanal ng Ama”) ay nagpapahiwatig na ang kabanalan ni Cristo ay nagmula sa Diyos, na naaayon sa argumento ng artikulo. Ang mga talatang ito ay tumpak na ginamit upang ipakita na si Cristo ay natatangi sa kanyang kalinisang moral. Ang pahayag ay sound at veracious sa loob ng biblikal na konteksto.

• Posibleng Isyu: Ang artikulo ay hindi nagbibigay ng paliwanag kung paano naaapektuhan ng kabanalan ni Cristo ang mga mananampalataya. Halimbawa, ang 1 Juan 2:1 ay nagsasabing si Cristo ang “matuwid” na tagapagtaguyod, at ang kanyang sakripisyo ay nagbibigay-daan sa mga mananampalataya na tawaging banal sa pamamagitan ng kanyang biyaya. Ang eksklusibong pagtukoy kay Cristo bilang banal ay maaaring magbigay ng impresyon na walang ibang tao ang maaaring ituring na banal, kahit na sa pamamagitan ng Diyos.

5. Dahilan ng Hindi Pagkilala sa mga Santo

• Pahayag: Hindi kinikilala ng INC ang mga santo dahil lahat ng tao ay nagkasala (Roma 3:23) at walang sinuman ang nakaabot sa kabanalan, maliban kay Cristo, na pinabanal ng Diyos.

• Pagsusuri: Ang konklusyong ito ay lohikal na sumusunod mula sa mga naunang argumento ng artikulo, lalo na ang Roma 3:23 at 2 Corinto 5:21. Ang posisyon ng INC na hindi kinikilala ang mga santo ay naaayon sa kanilang teolohiya, na nagbibigay-diin na ang Diyos lamang (at si Cristo) ang tunay na banal, at ang mga tao ay hindi karapat-dapat tawaging santo dahil sa kanilang makasalanang kalikasan. Ang pahayag ay sound sa loob ng doktrina ng INC, dahil ito ay pare-pareho sa kanilang interpretasyon ng Biblia. Gayunpaman, ang veracity nito ay limitado sa konteksto ng INC, dahil ang ibang denominasyon, tulad ng Katolisismo, ay may ibang pag-unawa sa “santo.” Halimbawa, sa Katolisismo, ang mga santo ay mga hinirang na indibidwal na kinilala dahil sa kanilang pambihirang pananampalataya at kabutihan, na pinabanal sa pamamagitan ng biyaya ng Diyos (hal., Apocalipsis 14:12). Ang artikulo ay hindi tumutugon sa alternatibong pananaw na ito, na nagpapahina sa komprehensibong pagsusuri nito.

• Posibleng Isyu: Ang artikulo ay nagbibigay ng isang panig na interpretasyon ng kabanalan at hindi kinikilala ang biblikal na batayan ng ibang denominasyon para sa paggalang sa mga santo. Halimbawa, ang Hebreo 11 ay naglalarawan ng mga bayani ng pananampalataya na maaaring ituring na banal dahil sa kanilang pagsunod sa Diyos, kahit na sila ay nagkasala.

Kabuuang Soundness at Veracity

Ang artikulo ay sound sa loob ng teolohikal na balangkas ng Iglesia ni Cristo. Ang mga argumento ay lohikal na nakaayos, mula sa kahulugan ng “santo,” sa biblikal na konsepto ng kabanalan, hanggang sa konklusyon na hindi kinikilala ang mga santo dahil sa makasalanang kalikasan ng tao. Ang mga binanggit na talata (Colosas 1:22, Roma 3:23, 1 Pedro 1:15-16, 2 Corinto 5:21, Juan 10:36) ay tumpak na ginamit upang suportahan ang mga pahayag, at ang konklusyon ay pare-pareho sa doktrina ng INC. Gayunpaman, ang veracity ng mga pahayag ay limitado sa konteksto ng INC, dahil hindi nito isinasaalang-alang ang mas malawak na interpretasyon ng kabanalan sa Kristiyanismo. Ang artikulo ay hindi tumutugon sa mga alternatibong pananaw, tulad ng sa Katolisismo, na nagtuturo na ang mga santo ay pinabanal sa pamamagitan ng biyaya ng Diyos at kinikilala bilang mga modelo ng pananampalataya. Ang eksklusibong pananaw ng artikulo ay nagpapahina sa kanyang persuasiveness sa labas ng INC.

Pagtukoy at Pagtutol sa mga Posibleng Kamalian

Bagaman ang mga pahayag ng artikulo ay hindi lubos na mali sa loob ng teolohiya ng INC, may mga punto na maaaring ituring na nakaliligaw o hindi kumpleto kapag tiningnan mula sa mas malawak na pananaw Kristiyano. Sa ibaba ay ang mga posibleng isyu at pagtutol sa Tagalog:

1. Limitadong Interpretasyon ng Kabanalan

• Isyu: Ang artikulo ay nagpapahiwatig na ang kabanalan ay eksklusibo sa Diyos at kay Cristo, at walang tao ang maituturing na banal dahil lahat ay nagkasala (Roma 3:23). Gayunpaman, ang Biblia ay nagtuturo na ang mga mananampalataya ay maaaring ituring na banal sa pamamagitan ng biyaya ng Diyos at sakripisyo ni Cristo (hal., Hebreo 10:10, “Kami ay pinabanal sa pamamagitan ng pag-aalay ng katawan ni Jesucristo nang minsanan”; Efeso 1:4, “pinili niya kami…upang kami ay maging banal at walang kapintasan”). Ang pagtanggi sa kabanalan ng mga tao ay hindi ganap na sumasalamin sa mas malawak na teolohiyang Kristiyano.

• Pagtutol: Ang artikulo ay nagsasabing walang tao ang maituturing na banal dahil lahat ay nagkasala, ngunit hindi ito ganap na tumpak ayon sa mas malawak na aral ng Biblia. Ayon sa Hebreo 10:10, “Kami ay pinabanal sa pamamagitan ng pag-aalay ng katawan ni Jesucristo nang minsanan,” na nagpapahiwatig na ang mga mananampalataya ay maaaring ituring na banal sa pamamagitan ng biyaya ng Diyos. Gayundin, sa Efeso 1:4, sinabi na pinili ng Diyos ang mga hinirang “upang kami ay maging banal at walang kapintasan sa kanyang paningin.” Ang kabanalan ay hindi lamang eksklusibo sa Diyos o kay Cristo, kundi maaari ring iugnay sa mga mananampalataya sa pamamagitan ng sakripisyo ni Cristo. Ang limitadong interpretasyon ng artikulo ay hindi sumasaklaw sa buong konteksto ng kabanalan sa Kristiyanismo.

2. Pagtanggi sa Pagkilala sa mga Santo

• Isyu: Ang artikulo ay tumatanggi sa pagkilala sa mga santo dahil sa makasalanang kalikasan ng tao, ngunit hindi nito isinasaalang-alang ang biblikal at historikal na batayan ng ibang denominasyon para sa paggalang sa mga santo. Halimbawa, ang Hebreo 11 ay naglalarawan ng mga bayani ng pananampalataya (tulad nina Abraham, Moises, at David) na iginagalang bilang mga halimbawa ng pananampalataya, kahit na sila ay nagkasala. Sa Katolisismo, ang mga santo ay kinikilala bilang mga hinirang na pinabanal ng Diyos at nagsisilbing modelo ng Kristiyanong pamumuhay (hal., Apocalipsis 14:12, “ang mga banal, na tumutupad sa mga utos ng Diyos”). Ang artikulo ay hindi tumutugon sa mga pananaw na ito, na nagpapahina sa kanyang komprehensibong pagsusuri.

• Pagtutol: Ang artikulo ay nagsasabing hindi kinikilala ang mga santo dahil lahat ng tao ay nagkasala, ngunit hindi nito isinasaalang-alang ang biblikal na batayan ng ibang denominasyon para sa paggalang sa mga santo. Sa Hebreo 11, inilarawan ang mga bayani ng pananampalataya tulad nina Abraham at Moises, na iginagalang bilang mga halimbawa ng pananampalataya kahit na sila ay nagkasala. Sa Apocalipsis 14:12, tinutukoy ang mga “banal” bilang mga tumutupad sa mga utos ng Diyos, na nagpapahiwatig na ang mga hinirang ay maaaring ituring na banal sa pamamagitan ng biyaya. Sa Katolisismo, ang mga santo ay kinikilala bilang mga hinirang na pinabanal ng Diyos at nagsisilbing inspirasyon sa mga Kristiyano. Ang pagtanggi ng artikulo sa mga santo ay hindi sumasang-ayon sa mas malawak na tradisyong Kristiyano at hindi tumutugon sa mga alternatibong pananaw.

3. Hindi Pagsasaalang-alang sa Papel ng Biyaya

• Isyu: Ang artikulo ay nagbibigay-diin sa makasalanang kalikasan ng tao ngunit hindi tinutugunan ang papel ng biyaya ng Diyos sa pagpapabanal sa mga mananampalataya. Halimbawa, ang Roma 3:24 (kasunod ng Roma 3:23) ay nagsasabing ang mga mananampalataya ay “pinawalang-sala nang walang bayad sa pamamagitan ng kanyang biyaya.” Ang 1 Corinto 6:11 ay nagsasabi rin na ang mga mananampalataya ay “hinugasan, pinabanal, at pinawalang-sala” sa pamamagitan ni Cristo. Ang hindi pagkilala sa biyaya ay nagdudulot ng hindi kumpletong presentasyon ng kabanalan.

• Pagtutol: Ang artikulo ay nagbibigay-diin na lahat ng tao ay nagkasala ngunit hindi tinutugunan ang mahalagang papel ng biyaya ng Diyos sa pagpapabanal sa mga mananampalataya. Ayon sa Roma 3:24, ang mga mananampalataya ay “pinawalang-sala nang walang bayad sa pamamagitan ng kanyang biyaya sa pamamagitan ng pagtubos na nasa kay Cristo Jesus.” Gayundin, sa 1 Corinto 6:11, sinabi na ang mga mananampalataya ay “hinugasan, pinabanal, at pinawalang-sala sa pangalan ng Panginoong Jesucristo.” Ang biyaya ng Diyos ay nagbibigay-daan sa mga mananampalataya na tawaging banal, kahit na sila ay nagkasala noon. Ang hindi pagsasaalang-alang ng artikulo sa papel ng biyaya ay nagdudulot ng hindi kumpletong pag-unawa sa kabanalan sa Kristiyanismo.

Konklusyon

Ang artikulo ay sound sa loob ng teolohikal na balangkas ng Iglesia ni Cristo, dahil ang mga argumento ay lohikal na nakaayos at sinusuportahan ng mga binanggit na talata sa Biblia (Colosas 1:22, Roma 3:23, 1 Pedro 1:15-16, 2 Corinto 5:21, Juan 10:36). Ang konklusyon na hindi kinikilala ng INC ang mga santo ay pare-pareho sa kanilang doktrina, na nagbibigay-diin na ang Diyos at si Cristo lamang ang tunay na banal. Gayunpaman, ang veracity ng mga pahayag ay limitado sa konteksto ng INC, dahil hindi nito isinasaalang-alang ang mas malawak na interpretasyon ng kabanalan sa Kristiyanismo, lalo na ang papel ng biyaya sa pagpapabanal sa mga mananampalataya. Ang artikulo ay hindi tumutugon sa mga alternatibong pananaw, tulad ng sa Katolisismo, na kinikilala ang mga santo bilang mga hinirang na pinabanal ng Diyos at nagsisilbing modelo ng pananampalataya.

Ang mga pagtutol sa Tagalog ay tumutugon sa mga limitasyon ng artikulo, na nagbibigay-diin na ang kabanalan ay maaaring maabot sa pamamagitan ng biyaya, at ang paggalang sa mga santo ay may batayang biblikal at historikal sa ibang denominasyon. Para sa mas malalim na talakayan, maaaring makipag-ugnayan sa mga teologo o magsaliksik ng iba’t ibang pananaw Kristiyano upang makakuha ng mas komprehensibong pag-unawa sa paksa.