Bakit mali na ang salitang Griyego na Logos ay ginamit sa Juan 1:1-14 na itinumbas kay Jesus, ngunit iginigiit ng Iglesia ni Cristo (INC) na ang Logos ay hindi si Jesus kundi isang plano ng Diyos.
Ang salitang Griyego na Logos ay ginamit sa Juan 1:1-14 na itinumbas kay Jesus, ngunit iginigiit ng Iglesia ni Cristo (INC) na ang Logos ay hindi si Jesus kundi isang plano ng Diyos. Sa pagsusuri ng kontradiksyong ito, masusing tatalakayin kung bakit ang pananaw ng INC ay hindi tumutugma sa ebidensiyang biblikal, gramatikal, at historikal, na may mas malalim na pagsusuri sa mga dahilan kung bakit itinuturing na hindi tama ang kanilang interpretasyon.
Pagsusuri ng Kontradiksyon
Tradisyunal na Pananaw ng Kristiyano
Sa tradisyunal na Kristiyanismo, ang Logos ay si Jesus, na itinuturing na banal, pre-eksisitente, at naging tao sa pamamagitan ng pagkakatawang-tao. Ang pananaw na ito ay sinusuportahan ng:
• Teksto ng Juan 1:1-14: Sinasabi sa Juan 1:1, “Sa simula ay ang Salita, at ang Salita ay kasama ng Diyos, at ang Salita ay Diyos.” Sa Juan 1:14, “At ang Salita ay naging laman at tumahan sa gitna natin.” Ang mga salitang ito ay nagpapahiwatig ng personal na katangian ng Logos, na hindi maaaring iugnay sa isang abstraktong plano. Ang “naging laman” ay tumutukoy sa konkretong pagkakatawang-tao ni Jesus.
• Iba pang Talata: Sinusuportahan ng Filipos 2:6-7 (si Jesus ay “sa anyo ng Diyos” bago naging tao), Colosas 1:15-17 (si Cristo ang “larawan ng Diyos” at lumikha ng lahat), at Hebreo 1:3 (si Jesus ang “saktong larawan ng kalikasan ng Diyos”) ang pre-eksisitensya at kabanalan ni Jesus.
• Kontekstong Historikal: Ang mga unang Kristiyanong manunulat tulad nina Justin Martyr (ika-2 siglo) at Athanasius (ika-4 na siglo), kasama ang Konseho ng Nicaea (325 CE), ay nagpatibay na ang Logos ay si Jesus, na parehong Diyos at tao. Ang pananaw na ito ay naging pundasyon ng ortodoks na Kristiyanismo.
Pananaw ng INC
Itinutuwa ng INC na ang Logos ay plano, karunungan, o layunin ng Diyos, hindi isang persona. Ayon sa kanila:
• Ang Logos sa Juan 1:1 ay tumutukoy sa plano ng Diyos na umiiral sa isipan Niya bago ang sanlibutan, at ang “naging laman” sa Juan 1:14 ay nangangahulugang natupad ang planong ito sa kapanganakan ni Jesus sa pamamagitan ni Maria (Galacia 4:4).
• Si Jesus ay tao lamang, hindi Diyos, at binigyan ng awtoridad at kapangyarihan ng Diyos (Gawa 2:36, Filipos 2:9-10).
• Sinusuportahan nila ito ng mga talata tulad ng 1 Corinto 2:7-8 (plano ng Diyos bago ang sanlibutan) at 1 Pedro 1:20 (si Cristo ay “itinakda” bago ang sanlibutan).
• Iginiit nila na ang doktrina ng kabanalan ni Jesus ay lumitaw lamang pagkaraan ng ilang siglo, na hindi umano orihinal na paniniwala ng unang mga Kristiyano.
Pagsusuri ng Kontradiksyon
Ang kontradiksyon ay nakasalalay sa dalawang magkasalungat na interpretasyon: ang Logos bilang si Jesus (tradisyunal) o bilang plano ng Diyos (INC). Ang tradisyunal na pananaw ay mas naaayon sa ebidensiyang biblikal, gramatikal, at historikal, habang ang pananaw ng INC ay nagdudulot ng mga hamon sa interpretasyon. Ang mga sumusunod ay naglilinaw ng kontradiksyong ito:
1. Ebidensiyang Gramatikal at Tekstwal:
• Ang gramatika ng Juan 1:1 ay gumagamit ng salitang Griyego na pros (kasama) na nagpapahiwatig ng personal na relasyon, tulad ng “nasa harapan” o “nakaharap” sa Diyos. Halimbawa, ang pagsasabing “ang plano ko ay kasama ko” ay hindi natural sa wika, ngunit ang “isang persona ay kasama ng Diyos” ay lohikal.
• Ang “ang Salita ay Diyos” ay nagpapahiwatig ng banal na kalikasan ng Logos, na mahirap iugnay sa isang plano lamang. Ang Juan 1:3 (“Ang lahat ay nilikha sa pamamagitan niya”) ay tumutukoy rin sa Logos bilang aktibong ahente ng paglikha, na naaayon sa papel ni Jesus sa Colosas 1:16-17.
• Ang 1 Juan 1:1-2 ay tumutukoy sa Logos bilang “ang Salita ng buhay” na “kasama ng Ama” at “nahayag sa amin,” na malinaw na nagpapakita ng personal na katangian ni Cristo.
2. Konsistensiya sa Mas Malawak na Bagong Tipan:
• Ang tradisyunal na pananaw ay naaayon sa iba pang mga talata na nagpapatunay sa kabanalan at pre-eksisitensya ni Jesus, tulad ng Juan 8:58 (“Bago ipinanganak si Abraham, ako ay ako na”), Apocalipsis 5:12-14 (si Jesus ay sinasamba kasama ng Diyos), at Filipos 2:6-11 (si Jesus ay umiiral sa anyo ng Diyos bago naging tao).
• Ang INC ay kailangang muling bigyang-kahulugan ang mga talatang ito upang suportahan ang kanilang pananaw, na nagreresulta sa hindi pare-parehong interpretasyon ng Bagong Tipan.
3. Kontekstong Historikal at Pilosopikal:
• Sa kontekstong Hellenistic at Hudyo noong unang siglo, ang Logos ay madalas na tumutukoy sa isang banal na ahente o tagapamagitan, tulad ng nakikita sa mga sinulat ni Philo ng Alexandria, na gumamit ng Logos bilang tulay sa pagitan ng Diyos at sangnilikha. Ang pananaw ng Juan ay naaayon sa tradisyong ito, na ginagawang si Jesus ang personipikasyon ng Logos.
• Ang INC ay walang malakas na historikal na suporta para sa kanilang interpretasyon, dahil ang maagang mga Kristiyanong manunulat ay palaging itinutumbas ang Logos kay Cristo bilang banal na persona.
4. Implikasyong Teolohikal:
• Ang tradisyunal na pananaw ay mahalaga sa Kristiyanong soteriolohiya, na nagtuturo na ang kaligtasan ay nakasalalay sa pagkakatawang-tao ng Diyos bilang si Jesus (Juan 3:16, Hebreo 2:14-17). Ang pagsamba kay Jesus sa maagang Kristiyanismo (Apocalipsis 5:13-14) ay nagpapakita ng kanyang banal na katayuan.
• Ang pananaw ng INC ay nagpapababa sa papel ni Jesus sa isang hinintay na tao lamang, na lumilikha ng tensyon sa mga talata tungkol sa kanyang pagsamba at pre-eksisitensya. Ang kanilang interpretasyon ay naaayon sa mahigpit na monoteismo ngunit nahihirapan ipaliwanag ang mga aspeto ng teolohiyang Kristiyano.
Mas Malalim na Pagsusuri: Bakit Mali ang Pananaw ng INC?
Ang pananaw ng INC na ang Logos ay plano ng Diyos ay itinuturing na hindi tama batay sa mga sumusunod na dahilan, na sinusuri nang mas malalim:
1. Pagkukulang sa Gramatikal na Suporta:
• Ang gramatika ng Juan 1:1-14 ay hindi sumusuporta sa ideya ng Logos bilang plano. Ang salitang pros (kasama) ay nagpapahiwatig ng relasyong interpersonal, hindi isang abstraktong konsepto na “nasa isipan” ng Diyos. Halimbawa, ang paggamit ng pros sa ibang konteksto (tulad ng Marcos 6:3, “kasama natin”) ay palaging tumutukoy sa mga persona, hindi ideya.
• Ang Juan 1:14 (“naging laman”) ay gumagamit ng sarx (laman), na tumutukoy sa pisikal na pagkakatawang-tao, hindi sa pagkatupad ng isang plano. Kung ang Logos ay plano lamang, ang mas angkop na salita ay magiging ginawa o natupad, hindi naging.
• Ang 1 Juan 1:1-2 ay malinaw na tumutukoy sa Logos bilang isang nahayag na persona na “nakita natin at nahawakan natin,” na hindi maaaring ilapat sa isang plano.
2. Pag-ayaw sa Kontekstong Pilosopikal ng Logos:
• Sa unang siglong konteksto, ang Logos ay may malalim na pilosopikal na kahulugan sa Hellenistic Judaism at Stoicism. Si Philo ng Alexandria ay gumamit ng Logos bilang banal na tagapamagitan na kumikilos para sa Diyos. Ang pananaw ni Juan ay malinaw na hiniram ang konseptong ito upang ipakita si Jesus bilang personipikasyon ng Logos.
• Ang INC ay binabalewala ang kontekstong ito at binabawasan ang Logos sa isang simpleng plano, na walang precedent sa panitikan ng unang siglo. Walang kilalang unang Kristiyanong manunulat na nagbigay ng ganitong interpretasyon.
3. Hindi Konsistensiya sa Maagang Kristiyanong Paniniwala:
• Bagamat iginigiit ng INC na ang doktrina ng kabanalan ni Jesus ay lumitaw lamang pagkaraan ng ilang siglo, ang ebidensiya mula sa Bagong Tipan (hal., Juan 20:28, kung saan tinawag ni Tomas si Jesus na “Panginoon ko at Diyos ko”) at mga unang Kristiyanong sinulat (hal., Epistle of Ignatius to the Ephesians, ca. 110 CE, na tumutukoy kay Jesus bilang Diyos) ay nagpapakita na ang paniniwala sa kabanalan ni Jesus ay umiiral na sa unang siglo.
• Ang Konseho ng Nicaea ay nagbigay lamang ng pormal na paglilinaw sa paniniwalang ito laban sa Arianismo, hindi ito imbento. Ang pananaw ng INC ay mas malapit sa mga hinatulang erehe tulad ng Adoptionismo, na tinanggihan ng maagang simbahan.
4. Pagkukulang sa Pagpapaliwanag ng Pagsamba kay Jesus:
• Ang maagang mga Kristiyano ay sumamba kay Jesus (Apocalipsis 5:12-14, Filipos 2:10-11), isang gawain na labag sa Hudaismo kung si Jesus ay tao lamang. Ang pananaw ng INC ay nahihirapan ipaliwanag ang pagsambang ito nang hindi inaamin ang kabanalan ni Jesus.
• Ang kanilang argumento na si Jesus ay binigyan lamang ng awtoridad ay hindi sapat upang bigyang-katwiran ang pagsamba, dahil ang pagsamba sa anumang nilikha ay itinuring na idolatriya sa kontekstong monoteistiko (Exodo 20:3-5).
5. Pag-asa sa Selektibong Interpretasyon:
• Ang INC ay gumagamit ng mga talata tulad ng Juan 17:3 (“ang tanging tunay na Diyos”) upang suportahan ang kanilang monoteismo, ngunit binabalewala ang mga talata na nagpapakita ng kabanalan ni Jesus (hal., Juan 10:30, “Ako at ang Ama ay iisa”). Ang kanilang interpretasyon ay selektibo at nangangailangan ng muling pagbibigay-kahulugan sa mga talatang hindi umaayon sa kanilang doktrina.
• Halimbawa, ang kanilang paggamit ng 1 Corinto 2:7-8 ay tumutukoy sa plano ng Diyos ngunit hindi direktang tumutukoy sa Logos o hinintay na pagkakakilanlan ni Jesus, na nagpapahina sa kanilang argumento.
6. Kakulangan ng Suporta sa Eskolarship:
• Ang karamihan ng mga biblikal na iskolar, kabilang ang mga mula sa tradisyunal na Kristiyanismo, ay sumusuporta sa pananaw na ang Logos ay si Jesus. Ang mga kritikal na pagsusuri, tulad ng nasa GotQuestions.org at Apologetics Press, ay nagpapakita na ang pananaw ng INC ay isang minoritaryong posisyon na kulang sa suporta mula sa maagang Kristiyanong panitikan o mainstream na eskolastiko.
• Ang kanilang pagsipi sa mga aklat tulad ng The Young Church ni George Ladd ay madalas na kinuha sa labas ng konteksto, dahil ang mga gawaing ito ay hindi direktang sumusuporta sa kanilang interpretasyon ng Logos.
Comments
Post a Comment