Tunay Ba Na Bawal Kumain Ng Lutong Dinuguan Sa Modernong Kapanahunan?

Ang talata na ginagamit ng INC ang Genesis 9:1-4 para sabihing “bawal kainin ang dugo,” kaya dapat natin itong himayin.

Ito ang talata (Genesis 9:1-4) — Ang Biblia:

1 At binasbasan ng Dios si Noe at ang kaniyang mga anak, at sa kanila’y sinabi, Kayo’y magpalaanakin, at magpakarami, at inyong labanin ang lupa.

2 At ang takot sa inyo at sindak sa inyo ay mapapasa bawa’t hayop sa lupa, at bawa’t ibon sa himpapawid, pati ng lahat ng gumagapang sa ibabaw ng lupa, at ng lahat ng isda sa dagat; sa inyong kamay ay ibinibigay sila.

3 Bawa’t gumagalaw na nabubuhay ay magiging pagkain ninyo; gaya ng mga pananim na sariwa ay ibinigay ko na sa inyo ang lahat.

4 Nguni’t ang lamang may buhay, na siya niyang dugo, ay huwag ninyong kakanin.

Paliwanag kung paano ito ginagamit ng INC:

Itinuturo ng INC na sa talatang ito, ipinagbabawal na ng Diyos ang pagkain ng dugo, kaya kapag may pagkain o luto na may dugo (halimbawa: “dinuguan”) ay kasalanan at paglabag daw sa utos ng Diyos.

Refutation sa Tagalog:

1. Konteksto:
   
2. Sa Genesis 9, kakaahon pa lang nina Noe sa arka matapos ang malaking baha. Dito unang ibinigay ng Diyos ang pahintulot na kumain ang tao ng karne (“bawa’t gumagalaw na nabubuhay ay magiging pagkain ninyo” - v.3).

Ang pagbabawal ay simple at malinaw:

“Ang lamang may buhay, na siya niyang dugo, ay huwag ninyong kakanin.” (v.4)

Ibig sabihin, ang dugo ay itinuturing bilang “simbolo ng buhay” — hindi ito simpleng isyu ng pagkain kundi ng paggalang sa buhay, dahil sa panahon nila, ang dugo ay hindi inihihiwalay bago patayin ang hayop. Kaya ang ibig sabihin nito ay huwag kumain ng hayop na buhay pa o hindi pa pinapatay nang maayos, kung saan ang dugo ay nasa laman pa.

1. Pagkakaiba sa Modernong Pagluluto:
   
2. Sa panahon natin, ang dugo ay hindi na “may buhay” — ito ay pinapadaloy palabas bago lutuin, at ang dugo sa pagkain ay wala nang buhay; kaya hindi ito lumalabag sa konteksto ng Genesis 9:4.

Ang utos ay higit pa sa pisikal na dugo — ito’y pagpapahalaga sa buhay. Kaya sa orihinal na intensyon, hindi tungkol sa lutong dugo ito kundi paggalang sa buhay na nilalang at pagkakahiwalay ng dugo sa buhay (Levitico 17:11).

1. Pagkakaiba sa Bagong Tipan:
   
2. Sa Bagong Tipan, may binanggit sa Gawa 15:28-29 tungkol sa dugo, pero ito ay may kasamang pag-iwas sa idolatry at sexual immorality — ang konteksto ay hindi dietary law para sa kaligtasan, kundi para sa kapayapaan sa loob ng Iglesia, lalo na sa pagitan ng Hudyo at Hentil.

Hindi rin ito itinatali sa kaligtasan; kundi, ito ay pagsasaalang-alang sa kultura ng mga Hudyo noong panahon ni Pablo at mga apostol.

1. Ang Pagkain ay Hindi Nakakapagpahamak sa Kaluluwa:
   
2. Ayon kay Cristo mismo:

“Hindi ang pumapasok sa bibig ang nakakahawa sa tao; kundi ang lumalabas sa bibig, ito ang nakakahawa sa tao.”

(Mateo 15:11)

Ibig sabihin, hindi ang pagkain ng dugo ang magpapahiwalay sa tao sa Diyos, kundi ang kasamaan ng puso.

Konklusyon:

Maling unawain ng INC ang Genesis 9:4 bilang direktang pagbabawal sa modernong pagkain ng dugo. Ang utos ay tungkol sa paggalang sa buhay (dahil ang dugo ay simbolo ng buhay) at hindi basta-basta dietary law para sa kasalanan.

Hindi ito isang moral issue na nagdadala sa tao sa impiyerno, kundi ceremonial at cultural practice sa panahon nina Noe at sa panahon ng Lumang Tipan.